Kathleen Vandenhoudt & Luke Alexander Loodscafé Aarschot |
club: Loodscafé artist: Kathleen Vandenhoudt |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Zondagmiddag en als er dan in het Loodscafé te Aarschot beweging is komt dit veelal door de zeer gewaardeerde singer- songwriters corners die hier al sinds een paar jaar plaats vinden. Gegarandeerd een namiddag waar je rustig naar heerlijke 'live' muziek kunt gaan luisteren, dit telkens in een onbedwongen sfeer en waar niet zelden de aanwezige bezoekers laten zien en horen dat ze uit het juiste muzikale hout zijn gesneden. Op het kleine podium zitten en staan vandaag Kathleen Vandenhoudt en haar 'partner in crime' Luc Janssens aka Luke Alexander. Beiden hoeven hier in ons kleine landje hoegenaamd geen introductie meer. Kathleen is bij haar collega's een zeer gewaardeerd studiomuzikante en heeft op het kleine scherm haar uitzonderlijk talent ook al meermaals bewezen. Stil zitten is bij deze streekgenote van mij geen optie want naast haar optredens met deze Luke Alexander heeft ze ook het project lopen met Pascale Michiels als duo 'Billy & Bloomfisch', iets wat iedere roots- en blues liefhebber moet gezien hebben. Eén van de merkwaardigste projecten waar ze sinds vorig jaar aan mee werkt is zonder meer dit van 'The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra'. Een project met meer dan internationale uitstraling waar ook Bruno Deneckere, Nils De Caster, Pascale Michiels en Luiz Marquez deel uit van maken, een gezelschap dat na ieder optreden een staande ovatie mag ontvangen. Ook Luke Alexander heeft al een behoorlijke staat van dienst maar de blues liefhebbers onder ons kennen hem ook van onder meer als gitarist bij 'The Electric Kings' en 'Last Call'. Beiden op het podium vormen ze één geheel en het is meer dan opmerkelijk dat de akoestische Kathleen en de elektrische Luke een zo perfect harmonieus duo weten te vormen, iets waar we hier vandaag nog maar eens getuige van kunnen zijn. Als singer-songwriter 'pur sang' komt uiteraard Kathleen's eigen werk in de spotlights te staan en het wordt zoals aangegeven door presentator 'Jokke' een namiddag van luisteren en zeer zeker niet eentje om te babbelen. Openen doet ze met 'Moon', een nummer dat ook is terug te vinden op haar album 'Gracious' uit 2009 en daarmee is hier de toon voor vandaag gezet. Katleen Vandenhoudt woont heden ten dagen in Antwerpen na omzwervingen langs Gent. Dat ze nu nog eens kan optreden in de buurt waar ze opgroeide is zeer bijzonder voor haar en het lijkt of haar familie met een ganse bus van Diest naar Aarschot is afgezakt. Een vol huis is het logische gevolg en zo bedankt ze ook de 'Jokke' dat ze hier voor dit optreden zo kort bij huis is 'geplekt'. Ook de ouders van Kathleen zijn nog eens van de partij inclusief de Diesterse kruidkoeken. Tegen 'pa' verontschuldigt ze zich nog eens voor haar rebels karakter als puber maar dit is iets wat we bij Kathleen niet dadelijk meer terugvinden. Moest 'deze' Kathleen destijds aan de toog van de Borderline hebben gezeten zou België al lang te klein zijn geweest voor deze klasbak ;-). Die andere klasbak vandaag weet moeiteloos te switchen tussen hoofdzakelijk twee gitaren en dit zijn nu eens geen Fender of Gibson maar een bijzonder goed klinkende 'Deusenberg' en een afgeleefde maar uitzonderlijke 'James Trussart'. Met het nummer 'Let It Burn' krijgen we hier een intieme song die gaat over het 'manisch depressief' zijn maar waar iedereen natuurlijk alleen oor heeft voor het nummer en gelukkig niet voor het probleem. Trouwens de meeste nummers van Kathleen Vandenhoudt zijn meer dan enkel arrangementen maar hebben veelal een dieper en hechter verhaal in zich. Met 'Blue Sky over Nashville' brengt ze er eentje van en voor Bruno Deneckere en haalt ze nog eens aan wat voor een uitzonderlijk maar miskend talent deze Gentse singer-songwriter wel is. Het afsluiten van de eerste set doen ze met een bluesje en met een wel zeer eigen bewerking van de traditional 'St. James Infirmary' wordt het hier wel heel erg stil in dit anders zo levendige café. Na de kleine pauze gaat dit duo op hetzelfde elan verder, en dit is intiem en zelfverzekerd met de titeltrack uit haar album 'Heart & Wings' uit 2004. Nummers over het leven maar zeker ook over beleving zoals bij 'Don't Ever Stop Caressing Me', eentje dat gaat over de kleine accenten bij het ouder worden die dan ineens heel groot blijken te gaan worden zoals een doodgewone knuffel en een nummer waar de oogjes van Kathleen toch een beetje glazig begonnen te worden. Heel intiem al moet je de waardering van zo een knuffel wel weten aan te voelen. Ook 'The One Breaking Glass' komt uit het album 'Gracious' en bij het nummer 'Fuse Your Brain' zijn we de essentie ervan verloren. Stilaan loopt ook deel 2 van dit concert ten einde maar eerst krijgen we nog het hoogtepunt van dit optreden met het nummer 'Rusty Cage'. Een psychedelisch hoogstandje van beiden maar zeker niet in het minst van guitarslinger Luke Alexander. Eentje waarbij het overvolle Loodscafé van in extase raakt. Gedaan, maar dachten Kathleen en Luc dat dit hier in 'Osschot' zo maar kan? Aandringen voor een bisser hoeft de Jokke niet al te lang te doen en ook de fans slagen een zucht van opluchting wanneer beiden aanzetten voor het mooie 'Out Of The Rain'. Als kers op de taart krijgen we nog een oudje van Buffalo Springfield met het uit 1967 komende 'For What It's Worth (Stop, Hey What's That Sound)' en met dit statement komt het rebelse van Kathleen Vandenhoudt toch weer een beetje bovendrijven. Geen swingende namiddag hier vandaag maar daarom niet minder mooi en of we hier vandaag hebben genoten!!!
|